Ik woon in een kasteel dat moeder heet II / De optocht (2020)
A continuation of Ik woon on een kasteel dat moeder heet (2020). Enhancing the idea of rebuilding my childhood house, with sheets for walls, and attics to hide in. Placing the paintings inside by creating a room for and with them, and further outside by carrying them from my house to my friend’s house in Amsterdam Noord, in De optocht (2020).
The installation consists of paintings, animations, a film, a ladder leading up to a mezzanine, paintings and flags.
Shown at the Rietveld graduation show in 2020.
Ooit bestond ik alleen in mijn eigen tijd en ruimte.
Er werd op mij werd gewacht. Muren werden geschilderd in kleuren die niet af waren. De kleur van onrijpe frambozen, van kuikens, een stip geel, rood of groen in een grote witte vlakte. Er werden sokken voor me gebreid, zodat ik vanaf het moment dat ik de wereld op zou komen, geen koude voeten zou hebben. Dat ik de wereld niet anders zou kennen dan met klamme, kriebelende voeten.
Er werd op mij werd gewacht. Muren werden geschilderd in kleuren die niet af waren. De kleur van onrijpe frambozen, van kuikens, een stip geel, rood of groen in een grote witte vlakte. Er werden sokken voor me gebreid, zodat ik vanaf het moment dat ik de wereld op zou komen, geen koude voeten zou hebben. Dat ik de wereld niet anders zou kennen dan met klamme, kriebelende voeten.
A faint breeze moves the textiles, gently touching the shoulder of the visitor. Taking the colour of a washed-out bathing suits, hung out for too long in the sun, with them to their home.